Çağın Hastalığı

Bu çağın hastalığı ne biliyor musun? Yalancı gülüşler, küçümseyici tavırlar ve anlamsız yalnızlıklar. Hüznün modası çoktan geçmiş, kimse ondan bahsetmiyor artık. Canın acıyor, içinde bir yerler mi kanıyor? Yapman gereken bundan asla bahsetmemek. Yapabildiğin kadar onu iyi saklamak olmalı işin. Sonrasında girdiğin ortama uygun bir maske seçip acının üzerine geçireceksin. Böylelikle hüzünlü halin sırıtmayacak ve yalnızlığınla ürkütmeyeceksin insanları.

Bilirsin, insanlar hep korkaktır. Onları bir kere ürküttün mü imkânı yok bir daha seninle yan yana gelmezler. Çünkü onlar için bir tehlikesin artık. Büyük güçlüklerle gizledikleri acılar, mutsuzluğun yüzünden yüzeye çıkabilir ve uzun süredir mahzende tuttukları bu acıyı ortaya çıkardığın için onunla ne yapacaklarını bilemezler.

Onlara da hak vermek gerekir. Hatta eminim bu hakkı sen de veriyorsundur onlara. Ama kimse senin yüreğinde bir pınar gibi doğup akan acılara bakmıyor. Dahası, herkes seni o pınarın başında bırakıp olabildiğince uzaklara kaçıyor. Halbuki istersin ki halden anlayan bir iki kişi bu pınarın başına otursun. Acının sakin ve duraksız aktığı yere bakışlarını çevirsin ve görsünler nasıl kanadığını. Bu seni iyileştirmese bile; iyi gelecektir ruhunun derinliklerinde bir kuş gibi çırpınan masumiyetine.

Klinik Psk. Rahmi Arslan