Biliyor Musun?

“Biliyor musun ?” diye söze başladı.

“Çok yalnızım, üstelik içimde nefes alabileceğim bir alan kalmadı ve kendimi hissedemiyorum. O nedenle yalnızlığımın bir sınırı da yok.

Yalnızlığınızı tarif eder misin? diye sordum.

“Her gün ayrı bir kuyuda gözlerimi açıyorum hayata ve belki bir gün bana yapılanları affedip kendimle de barışırım umuduyla tüm bu olanlara katlanıyorum.”

Bu aynı zamanda size bir umut da veriyor, değil mi?

“Evet, yoksa inanın ne hayat ne de insanlar katlanır gibi.” deyip suskunluğuna geri döndü.