Balkonda Oturan Adam

Çınar ağacının dalları uzayın derinliklerinden balkona kadar inmişti ve yaprakları arada bir hafif esen rüzgârda sallanıyordu. Zamanın tüm bileşenleri bu anın içindeydi. Mesela balkonda oturup ayaklarını uzatan adam asırlardır buradaydı. Parkta hüzünlü sesiyle şarkı söyleyen kadın tüm zamanlara veryansın ediyordu. Gökyüzündeki yıldızlar bu alemde en az insan kadar kısa ömürlüydü.

Kedinin biri miyavlıyor, köpeğin biri hırçın davranıyordu etrafa. İçerideki kederli şahıs beylik tabancasına uzanıyor ve hayat her boşluğa pervasızca akıyordu.

Adam kadehinden bir yudum aldı. Kadın yeni bir şarkıya başladı, yaprak kendini rüzgâra bıraktı ve içerideki şahıs beylik tabancasını yerine koydu.

Adam içlendi, kadehine sitemli bir bakış attı ve yalnızlığın doruklarından birlikteliğin evrenine daldı. Kısık sesin eşlik ettiği bir çift göz geçti buradan, bir parça umut, bir parça yıldız tozu ve bir parça da inanç yayıldı ortalığa. Kadın üçüncü şarkıya başladı, rüzgâr yaprağı öptü ve adam yeni bir kadehe uzandı.

 Rahmi Arslan