Işık ve Karanlık

Ruhumdaki ışığın karanlıktan geldiğini fark etmem uzun yıllar aldı. İnsanların karanlıkta olduğunu ama aynı zamanda bu karanlıktan kaçtıklarını öğrenmem de epey zaman aldı. Tuhaf bir varlıktı insan, geç öğreniyordum.

Yalnızlığın kalabalıktan türediğini, yalanın dürüst görünen dudaklardan aktığını onlar da bilmiyordu. Onca fedakarlığın bencillik ve ölümün yaşamak olduğunu kavrayamıyorlardı.

Doğanın kanunları gibi tüm arzuları ve eylemleri de çelişki üzerine kurulmuştu: Çocuk, büyümek istiyor; yetişkin, genç kalmak için çırpınıyordu. Yaşayanlar ölüme yürüyor; ölüm mezarlardan bedenlere akıyordu. Hakikat yalana, yalan kutsal mabede yükselmek için uğraşıyordu. Bir yandan savaşa karşı çıkıp öbür taraftan azılı katiller besliyorlardı.

Ancak tüm çabalarına rağmen, asırlık çağları bir kelebeğin ömrüyle son buluyordu.

* Hayatta siyah ve beyaz elbette vardır, ancak diğer renklerin oranından fazla olmaları karşımıza kötü bir tablo çıkarabilir. 

Klinik Psk. Rahmi Arslan