Narsisizm Üzerine Bir Metafor
Çöldeki bir kum tanesi kendini diğer tüm kumlardan ayrı zannedermiş. Güneşin kendisi için doğduğunu, yıldızların kendisi için parladığını düşünürmüş. Öyle ki tanrı onu özene bezene yaratmış ve dünya hep onun etrafında dönermiş. Ancak bu kadar özel olmasına rağmen her rüzgârda diğerleriyle birlikte savruluşuna bir türlü anlam verememiş.
Oysa önceleri rüzgârın da kendisini yüceltmek için estiğini zannetmiş fakat rüzgâr her estiğinde onu da diğerleri gibi özensizce savurup yerden yere vurmuş. Onu kimi zaman bir kayanın dibine kimi zaman da bir tepenin yamacına sürükleyip durmuş. Üstelik bunu yaparken hem çok rahat hem de çok pervasızmış. Asla ne onu ne de diğerlerini önemsememiş rüzgâr.
Estiğinde karşı koyan, yalvaran veya boyun eğen ne varsa hepsini silip süpürmüş. Hayal kırıklığına uğrayan kum tanesi kaderine isyan etmiş, olmamış. Hayata küsmüş, olmamış; direnmiş yine olmamış.
Ne yana bakarsa baksın ve hangi ruh haline bürünürse bürünsün rüzgâr her seferinde onu da diğerleri gibi savurmaya devam etmiş.
* Yüzeyde farklılıklarımız olsa da temelde hepimiz aynıyız.
Klinik Psk. Rahmi Arslan
