Rahmi Arslan Kişisel Blog Sayfası
Zihinsel kurgular üretebilme kapasitesiyle insan, hem kendine hem de çevresine zaman zaman büyük acılar yaşatır. Düşünceyle aranan hakikatin kendisi oldukça meşakkatli ve çoğunlukla da muğlaktır. Bu nedenle kafası kolaylıkla karışan insanın düşünceyle ürettikleri kimi zaman akıl almaz boyutlara ulaşır. Oysa “Hakikate giden bir yol yoktur.”* bu nedenle acının kökenleri çoğunlukla düşüncenin sınırları içinde aranmalıdır. […]
Evet beyefendi, sizin de dediğiniz gibi söz, eksik ve karanlık ruhların çağrısıdır ve her öğüt ruhta yankılanan kötü bir çığlıktır. Ancak ben, başkasının sözüyle kendi ruhunuza ihanet ettiğinizi düşünüyorum. İnsan karanlık kuyularından çıkmak için hep başkasından medet ummuştur; oysa her insan karanlık kuyularına bir başına girip çıkmalıdır. Bu kuyuları korkusuzca gezmeli ve tüm karanlığa gözleri […]
Gerçeğim dikenli elbiselere bürünmüş olsa da hayal dünyasında seyahat eden bir gezginim; Ne kadar yenilensem nafile, gönlüm ikinci el aşkların mezarlığında günah toplayan bir avare. Kendisi gibi sözü de meşhur adamın dediği gibi: “Severim insanlığı ama nefret ederim insanlardan.” İşte böyle paradokslardan oluşurum ben. Kimi sert yanıma konar, kimi merhamet damarımdan içer. Bakmayın aklımın sinsi […]
Şehrin üzerinden bir çığlık yükselir, tanrının çoktan terk ettiği göklerde acıyla yankılanır. Ölen biri var, öldüğü için suçlu. Öldüren biri var, öldürdüğü için mağrur, haklı ve küstah. Uğrunda nicelerini öldürdükleri kutsallar yarattılar kendilerine. Nice ıstırap akıttılar bu nehirden bir hiç uğruna ve nicelerini acımasızca boğdular bu nehirde. Kimi çokça sevgiden, ahlâktan, şereften bahsetti. Ben kendi […]
Sizi geçmişte kaç kere öldürdüler bilmem ama ben ve benim gibiler çok öldük, çok öldürüldük. Bu yüzden ardımızda ölü bir çocuk bıraktık, dönüp dönüp ağlarız. Çocuğun ölümü zordur ama o çocuk içinizde gömülüyse eğer bahçenizde güller açsa neye yarar. Geçmişi ölü olanın sofrasına hüzün davetlidir, gözleri buğulu bir camın ardından bakar. Arada bir güler ama […]
Benimkisi bir çığlık işte; sonsuzlukta sallanıp duran, tekrar tekrar dönüp gelen bumerang misali. Oysa hep sorarım: Nedir tüm bu olanların anlamı? Her soruşumda bağırıp duruyorum boşluğa, her defasında hiçlik kayasında yankılanıp geri gelir sesim ve bir kat daha anlamsızlaşır hayatım. Sahi ve gerçekten soruyorum; “Bilen var mı tüm bu olanların anlamını?” Yoksa hepiniz boşlukta sallanıp […]
Yorgun dudaklardan dökülen hüzünlü bir şarkıyım. Kimi zaman yoksul bir çocuk diline doladı beni kimi zaman elinde benden başka umudu kalmayan küçük bir kız çocuğu. Büyüklerin kulağında marazi bir etki bıraktım, lanetlenmiş bir kadının hayalindeki cennetin son kırıntısıyım. Kabullenemedim yobazın dayatmasını bu yüzden yıllar ikişer ikişer harcadı ömrümü. Ömrüm cehennem topraklarıdır benim, arşınlayarak bitiremezsin beni. […]
“Biliyor musun ?” diye söze başladı. “Çok yalnızım, üstelik içimde nefes alabileceğim bir alan kalmadı ve kendimi hissedemiyorum. O nedenle yalnızlığımın bir sınırı da yok. Yalnızlığınızı tarif eder misin? diye sordum. “Her gün ayrı bir kuyuda gözlerimi açıyorum hayata ve belki bir gün bana yapılanları affedip kendimle de barışırım umuduyla tüm bu olanlara katlanıyorum.” Bu […]
Yeni birini tanımak hafızamızın mahremiyetini bozar. Artık önceki halimizle şimdiki halimiz arasına tanıştığımız kişi girmiştir. Bundan böyle ya daha neşeli ya da daha mutsuz biriyiz. Bazen birini tanımak ruhumuzda kapanması zor bir yara açar. Geriye kalan tüm zamanımızı, o yarayı kapatmaya çalışmakla geçiririz. Bazen de tanıdığımız yeni biri, karanlık ruhumuzda güneşe bir pencere açar. Açık […]
Çöldeki bir kum tanesi kendini diğer tüm kumlardan ayrı zannedermiş. Güneşin kendisi için doğduğunu, yıldızların kendisi için parladığını düşünürmüş. Öyle ki tanrı onu özene bezene yaratmış ve dünya hep onun etrafında dönermiş. Ancak bu kadar özel olmasına rağmen her rüzgârda diğerleriyle birlikte savruluşuna bir türlü anlam verememiş. Oysa önceleri rüzgârın da kendisini yüceltmek için estiğini […]
