Rahmi Arslan Kişisel Blog Sayfası
Hayatı Anlamı ve Mutluluk Üzerine Mutluluk, insanın kendi ruhunda, kendine özgü tarzıyla yaşamla bütünleşerek ahenkle yaptığı bir yolculuktur. Bireyin özgün tarzını yansıttığı için mutluluğun ne genel bir tarifi ne de ona giden sabit bir yolu vardır. Yolunu kaybetmiş ve rotasını başkasına çeviren kişi kederlidir. Yolunu kaybedip kendine yabancılaşan kişi aynı zamanda hayatın anlamını da […]
Çocukluktaki travmaların bedeli; doğallıktan uzak, tutsak bir yetişkinliktir. Çocukken içimiz yaşam enerjisiyle doludur. Duygularımızı, düşüncelerimizi çekinmeden olduğu gibi ifade ederiz. Dahası; İnsanlar ne der, kaygısı henüz oluşmamıştır içimizde. İnsan doğası, sevgi üzerine kuruludur ve karakteri sevgi üzerine inşa edilmelidir. Bu doğrultuda; sevgiye dayalı bir ortamda büyüdüğümüzde, diğerleriyle güvene dayalı spontane bir ilişki kurarız. Toplumdaki yerimiz […]
Narsisizm, yıkıcı olduğu kadar barındığı zihni de acıya boğan zehirli bir inançtır. İlk bakışta masum gibi duran bu kavram yaşadığı zihni bir diktatör gibi ele geçirir ve geri kalan her şeyi bu bağlamda organize etmeye çalışır. Bireyin hayatındaki tüm renkleri ortadan kaldırmaya başlayarak işe girişir ve devamında her duyguyu küçümsemeye başlar. Narsistin inancı gereği kendisini […]
Zihinsel kurgular üretebilme kapasitesiyle insan, hem kendine hem de çevresine zaman zaman büyük acılar yaşatır. Düşünceyle aranan hakikatin kendisi oldukça meşakkatli ve çoğunlukla da muğlaktır. Bu nedenle kafası kolaylıkla karışan insanın düşünceyle ürettikleri kimi zaman akıl almaz boyutlara ulaşır. Oysa “Hakikate giden bir yol yoktur.”* bu nedenle acının kökenleri çoğunlukla düşüncenin sınırları içinde aranmalıdır. […]
Evet beyefendi, sizin de dediğiniz gibi söz, eksik ve karanlık ruhların çağrısıdır ve her öğüt ruhta yankılanan kötü bir çığlıktır. Ancak ben, başkasının sözüyle kendi ruhunuza ihanet ettiğinizi düşünüyorum. İnsan karanlık kuyularından çıkmak için hep başkasından medet ummuştur; oysa her insan karanlık kuyularına bir başına girip çıkmalıdır. Bu kuyuları korkusuzca gezmeli ve tüm karanlığa gözleri […]
Gerçeğim dikenli elbiselere bürünmüş olsa da hayal dünyasında seyahat eden bir gezginim; Ne kadar yenilensem nafile, gönlüm ikinci el aşkların mezarlığında günah toplayan bir avare. Kendisi gibi sözü de meşhur adamın dediği gibi: “Severim insanlığı ama nefret ederim insanlardan.” İşte böyle paradokslardan oluşurum ben. Kimi sert yanıma konar, kimi merhamet damarımdan içer. Bakmayın aklımın sinsi […]
Şehrin üzerinden bir çığlık yükselir, tanrının çoktan terk ettiği göklerde acıyla yankılanır. Ölen biri var, öldüğü için suçlu. Öldüren biri var, öldürdüğü için mağrur, haklı ve küstah. Uğrunda nicelerini öldürdükleri kutsallar yarattılar kendilerine. Nice ıstırap akıttılar bu nehirden bir hiç uğruna ve nicelerini acımasızca boğdular bu nehirde. Kimi çokça sevgiden, ahlâktan, şereften bahsetti. Ben kendi […]
Sizi geçmişte kaç kere öldürdüler bilmem ama ben ve benim gibiler çok öldük, çok öldürüldük. Bu yüzden ardımızda ölü bir çocuk bıraktık, dönüp dönüp ağlarız. Çocuğun ölümü zordur ama o çocuk içinizde gömülüyse eğer bahçenizde güller açsa neye yarar. Geçmişi ölü olanın sofrasına hüzün davetlidir, gözleri buğulu bir camın ardından bakar. Arada bir güler ama […]
Benimkisi bir çığlık işte; sonsuzlukta sallanıp duran, tekrar tekrar dönüp gelen bumerang misali. Oysa hep sorarım: Nedir tüm bu olanların anlamı? Her soruşumda bağırıp duruyorum boşluğa, her defasında hiçlik kayasında yankılanıp geri gelir sesim ve bir kat daha anlamsızlaşır hayatım. Sahi ve gerçekten soruyorum; “Bilen var mı tüm bu olanların anlamını?” Yoksa hepiniz boşlukta sallanıp […]
Yorgun dudaklardan dökülen hüzünlü bir şarkıyım. Kimi zaman yoksul bir çocuk diline doladı beni kimi zaman elinde benden başka umudu kalmayan küçük bir kız çocuğu. Büyüklerin kulağında marazi bir etki bıraktım, lanetlenmiş bir kadının hayalindeki cennetin son kırıntısıyım. Kabullenemedim yobazın dayatmasını bu yüzden yıllar ikişer ikişer harcadı ömrümü. Ömrüm cehennem topraklarıdır benim, arşınlayarak bitiremezsin beni. […]
